Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

22 Δεκεμβρίου 2000 κι οχτώ



ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ

Οι άνθρωποι που βλέπουνε τα πλοία να περνούν
ζωές και ρούχα απλώνουνε στην όχθη.
Στον κόσμο αυτό κατάφεραν μονάχα «ναι» να πουν
κι αφήσανε ανήκουστα τα «όχι»

Οι άνθρωποι που βλέπουνε τα τρένα να περνούν
στον ύπνο τους ξυπνάνε τρομαγμένοι.
παράθυρα που φεύγουνε, κρυφά πετροβολούν
αφού κανένα τρένο δεν τους παίρνει.

Οι άνθρωποι που βλέπουν τη ζωή τους να περνά
στα μάτια τους μπροστά σαν το ποτάμι
τις νύχτες ονειρεύονται πως φεύγουνε αλλά
νερό και χώμα μόνο λάσπη κάνει.

Οι άνθρωποι που βλέπουνε και μένα να περνώ
δεν ζήλεψαν τα ρούχα που φοράω
ζηλεύουνε που μπόρεσα να έρθω ως εδώ
και αύριο μπορώ αλλού να πάω.

Αυτοί οι άνθρωποι του Νείλου
φαντάσματα είναι της ερήμου
παιδιά των άστρων και του ήλιου
δικοί σου ξένοι και δικοί μου